Στην καρδιά του Άμστερνταμ, όπου τα κανάλια αγκαλιάζουν την πόλη σαν ασημένιες φλέβες, ένας άνδρας με το όνομα Ρούνερ έκανε τη συνηθισμένη του βόλτα με το παλιό του ποδήλατο. Το ποδήλατο αυτό δεν ήταν απλώς ένα μέσο μεταφοράς· ήταν οικογενειακό κειμήλιο, περασμένο από τρεις γενιές, με γρατζουνισμένη σέλα και κουδούνι που έμοιαζε να τραγουδά μια μελωδία από άλλη εποχή.
Μια βροχερή Παρασκευή, καθώς ο Ρούνερ διέσχιζε έναν λιγότερο γνωστό δρόμο, ανακάλυψε μια παράξενη πινακίδα που έγραφε: “Γέφυρα προς το Άγνωστο”. Παρά την ανησυχία του, αποφάσισε να την ακολουθήσει. Ο δρόμος τον οδήγησε σε μια γέφυρα που έμοιαζε να αιωρείται πάνω από το νερό, χωρίς να στηρίζεται σε τίποτα. Η επιφάνειά της ήταν διάφανη, σαν γυαλί, και έμοιαζε να εξαφανίζεται όταν την κοίταζες από πλάγια γωνία.
Με δισταγμό, άρχισε να κάνει πετάλι. Μόλις πέρασε το πρώτο μισό της γέφυρας, ο κόσμος γύρω του άλλαξε. Τα κανάλια έγιναν λίμνες με γαλάζια νερά, γεμάτες με λευκά κρίνα. Οι βαρκούλες μετατράπηκαν σε ξύλινα πλοιάρια με φτερά, και ο ουρανός πήρε μια απαλή απόχρωση μοβ.
Ξαφνικά, μια μορφή εμφανίστηκε μπροστά του. Ήταν μια γυναίκα ντυμένη με ρούχα από την εποχή του 17ου αιώνα, με καπέλο που θύμιζε τα έργα του Ρέμπραντ. «Γιατί διέσχισες τη γέφυρα;» ρώτησε με φωνή που έμοιαζε να έρχεται από παντού.
«Δεν το ξέρω,» απάντησε ο Ρούνερ. «Το ποδήλατό μου με οδήγησε εδώ.»
Η γυναίκα χαμογέλασε. «Το ποδήλατό σου δεν είναι ένα απλό μέσο. Είναι κλειδί για κόσμους που δεν φαντάζεσαι. Αν θες να γυρίσεις, πρέπει να βρεις το κουδούνι που ανήκει σε αυτόν τον κόσμο. Αλλιώς, θα μείνεις εδώ για πάντα.»
Ο Ρούνερ κοίταξε γύρω του. Το κουδούνι του ποδηλάτου του είχε εξαφανιστεί, και στη θέση του είχε εμφανιστεί ένα μεταλλικό κουδούνι με περίεργα σύμβολα. Το πήρε στα χέρια του, και μόλις το χτύπησε, ο κόσμος άρχισε να στροβιλίζεται. Οι λίμνες έγιναν και πάλι κανάλια, τα φτερωτά πλοιάρια εξαφανίστηκαν, και η γυναίκα χάθηκε σαν καπνός.
Ο Ρούνερ βρέθηκε πάλι στην αρχή της γέφυρας, με το παλιό του κουδούνι στη θέση του. Μια πινακίδα κρεμόταν από το τιμόνι: “Όχι κάθε βόλτα είναι απλή. Να θυμάσαι την περιέργειά σου.”
Από εκείνη την ημέρα, δεν έκανε ποτέ ξανά βόλτα χωρίς να κοιτάξει καλά πού οδηγεί το ποδήλατό του. Ήξερε ότι ο κόσμος έχει περισσότερες γέφυρες απ' όσες μπορεί να δει κανείς.
